دکوراتیو نوعی معماری داخلی است که به بازآفرینی فضا می پردازد به گونه ای که هم زیبا و هم کاربردی باشد.
تاریخچه دکوراتیو به عنوان یک حرفه و زیبایی خانه به قدمت تاریخ بشر است. از نقطه نظر تعاریف جدید،
دکوراتیو نقطه اتصال بین معماری و طراحی داخلی محسوب می شود، چرا که از یک سمت با ساختمان و اجزا آن
مرتبط و از طرفی بر فضاهای داخلی،بیرونی تاکید می کند. دکوراتیو امروزه از اهمیت بسیاری برخوردار
میباشد. ساختمان یک خانه، شرکت یا فروشگاه با نوع دکوراتیو خاص خودش، نمایانگر هویت و درک نیازها و
خواسته های مخاطبش می باشد.به عقیده بسیاری از صاحب نظران از آنجا که دکوراتیو در ارتباط مستقیم با ویژگی
های شخصیتی انسان قرار دارد، باید در طراحی آن برای یک فضای مشخص، ویژگی های رفتاری انسانی، اعم از
عمومی و خصوصی مورد توجه انسان ها قرار می گیرد. با این حساب طراح دکوراتیو به هنگام دکوراتیو فضای
داخلی و خارجی با دو موضوع به ظاهر متفاوت سروکار دارد: یکی کاربرد آن فضا و دیگری احساس و تأثیری
که آن فضا می خواهد بر استفاده کننده داشته باشد. در واقع می توان مدعی بود که، یک طراح دکوراتیو، اگر افراد
جامعه خود و فرهنگ جامعه خود را مطالعه نکند نمی تواند در دکوراتیو خود یک محیط و فضای آرام بخش و
مطلوب مخاطبش را به وجود می آورد.
هنرهای دکوراتیو و یا هنرهای تزیینی به طراحی و تولید وسایلی گفته می شود که به علاوه بر زیبایی ظاهری
دارای عملکرد و کاربرد نیز باشند، مانند: دکوراسیون داخلی ، دکوراسیون خارجی، شیشه سازی، پارچه بافی و
غیره هنرهای دکوراتیو معمولا در مقابل هنرهای زیبا قرار می گیرند. هنرهای زیبا شامل: نقاشی، عکاسی،
مجسمه سازی، خطاطی،شومینه و… می باشند که تنها زیبا بوده و کاربرد خاصی ندارند. هنرهای دکوراتیو و
هنرهای زیبا از دوران پست رنسانس از یکدیگر جدا شدند. اگر چه گاهی جدا کردن این دو مبحث از یکدیگر بسیار
سخت میباشد.